maandag 20 februari 2012

What's in a name

Bij ons op het Bourgondische platteland zijn ze gek op bijnamen. Die een heel eigen leven gaan leiden bovendien.
Neem Giginne, de eigenares van de kleine buurtsuper beneden in het dorp. Ze heette haar hele jeugd lang Claudette. Ik bedoel, dat was haar echte naam. Tot ze een vriendje kreeg dat misschien niet zo heel slim was (maar vast wel lief), want dat jong kon die naam niet uitspreken. Of onthouden, dat heb ik eigenlijk niet onthouden. Hoe het ook zij, hij noemde haar gemakshalve dus maar Giginne. En zo is het altijd gebleven. De Claudette van ooit is inmiddels pakweg 70 en nooit heeft zij haar eigen naam terug gekregen...
De meeste bijnamen liggen meer voor de hand, waarbij wel opvalt dat de Fransen dol zijn op herhaling. Zo is Joseph vanzelf JoJo en Julien zou JuJu worden. Ware het niet dat ik ooit een vertolking van Mireille Mathieu ten beste gaf en nu dus MiMi heet hier.
Meer voorbeelden? Jean-Michel (uitbater van Hotel de la Poste) heet Jean-Mi, Jean Louis (werkt bij de gemeente, schuift sneeuw en lijkt sprekend op André Hazes, zowel uiterlijk als qua inname;-) heet Petit-Louis en de voormalige slagersvrouw Corinne wordt vanzelfsprekend CoCo.

Vaak ook ligt er een of andere gebeurtenis in het verleden aan de bijnaam ten grondslag. Zoals in het geval van Pascal, één van de werknemers die momenteel in onze nieuwe gîte Marrakech werkt (binnenkort in dit theater). Die wordt ook CoCo genoemd?! Dat komt zo: als kind kwam de kleine Pascal graag bij zijn tante in de winkel van Sinkel. Een turf hoog was-ie en als hij achter de toonbank (let op: de comptoir) stond, kwamen alleen z'n ogen er bovenuit. En dus werd-ie genoemd naar die toonbank-op-z'n-Frans: CoCo.
Als er nu ooit een kind mag worden geboren in ons huis Bellevue (of verwekt, is ook goed), dan weet ik al wat zijn bijnaam wordt: BéBé...

1 opmerking:

  1. BéBé's zullen er genoeg verwekt zijn in Bellevue, don't worry! Met een heldere sterrenhemel en de roep van de uil in de verte, zit de stemming er al gauw in.
    Zou het niet zo zijn dat veel mensen het verhaal van hun (soms suffe) bijnaam zelf bedenken? CoCo vanwege de toonbank?? Hij is vast als puber door papa betrapt met een roze jurkje van mama aan en parelketting om zijn nek, maar dat durft hij niet te vertellen natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen