vrijdag 28 september 2012

Leven doe je niet alleen. Dus hebben we hier in Bellevue links en rechts goede vrienden. Franse soms, Engelse zeker en natuurlijk ook Nederlandse. Want ofschoon we niet voor 'les 'Ollandais' naar La Douce France zijn gekomen, kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan.
Boer Guido en zijn boerin Maaike uit Saulieu (of eigenlijk Les Plaines, waar ze ruim tweehonderd koeien houden) behoren tot onze beste vrienden. Trouwe lezers van deze blog hebben ze al eens voorbij zien komen toen Maaike en Guido voor alle trekzakkers die in 2011 waren neergestreken op Bellevue een picknick in de wei organiseerden. Wat was dat leuk!!!
Begin dit jaar kwamen de boer en zijn boerin nog een keer langs, toen we een avondje op de boerderij mochten passen. Waarbij de drachtige koe Cassette mij enige zorgen baarde (om het maar toepasselijk uit te drukken), vanwege haar nakende kalf, dat uiteindelijk pas uuuuuren later ter wereld kwam en Hurriaan is gedoopt. Z'n naam moest met een H beginnen, vandaar; anders was het wel Purriaan geworden.
Enfin, bij die gelegenheid - ik schreef het destijds al - moesten Guido en vooral Maaike naar het ziekenhuis om een echo te laten maken van de baby in de buik. Wat ik destijds op deze plek niet heb verklapt is dat er een tweeling op te zien was, dus dat was dubbel feest bij thuiskomst!
Even tussendoor: mannen zijn een open boek. Toen Guido's zus een paar echo's later tussen neus en lippen door vroeg of ze al wisten wat de kids worden zouden, zei Guido natuurlijk: boer! Maar nee, dat bedoelde zus niet: het ging om het geslácht, of ze dát al wisten. Waarop Guido doodernstig zei dat ze dat inderdaad gezien hadden en dus al wisten, maar dat ze het niet zouden zeggen. Kaatst zus dat het dus twee jongens zouden worden, want als je niks hebt gezien weet je niks, maar als je wel wat hebt gezien moeten het wel twee broertjes zijn!!!
Enfin, terug naar de vriendschap. Kennelijk wordt die wederzijds ervaren, want een paar weken geleden mochten we getuigen zijn van en voor Maaike en Guido, die trouwden in het gemeentehuis van Saulieu. De reis erheen ging per open auto, die voor de gelegenheid was opgeleukt met roze rozen en een bonzai-bruidspaar tegen de achteruitkijkspiegel. De ceremonie was mooi. Vooral hoe de ambtenaar van de burgerlijke stand - de eerste wethouder in dit geval - worstelde met de (vele) namen van met name Guido, maar ook met die van Maaike en van ons.
Na de kus zijn we nog heerlijk uit eten geweest met z'n viertjes en na afloop was ik bijna net zo rond als de bruid zelve. Kort en goed, ik was uitgeteld van al dat lekkers, waar zij vrijwel was uitgerekend.
Vorige week was het zo ver: Guido belde op. Of liever: pápa Guido belde. Dat zijn vrouw in het ziekenhuis van Dijon twee kerngezonde baby's ter wereld had gebracht! Florian en Anthony heten de mannen en ze wegen ruim zes en zeven pond. Geen kleine jongens dus en voor Maaike moet het een leeg gevoel geven dat ze nu in hun bedje liggen in plaats van in haar buik. En dan nog een extra bevestiging van de vriendschap: Elly en ik zijn vernoemd. Florian heeft als tweede (of derde of vierde) naam Elly en Anthony heet ergens Jurriaan. Of andersom, maar dat maakt ons allemaal niks uit. We zijn trots op Guido en Maaike en Florian en Anthony en we zijn trots op onze vriendschap. Proficiat lieverds!

donderdag 20 september 2012

Hoogvliegers

Gisteren op bezoek geweest bij het vliegermuseum van Nasser Volant in Dijon. Hoe klein ook, het is een aanrader...
Nasser Volant is zo'n man die helemaal leeft voor zijn passie. Vandaar ook dat-ie er helaas niet was gisteren, want present op de wereldvliegertentoonstelling (3xwoordwaarde)in Dieppe. Wat niet wegneemt dat zijn verzameling cerfs volants (letterlijk vliegende herten, zoals vliegers in het Frans heten) kostelijk is om te zien. Elk land ter wereld heeft wel een eigen techniek, gebruikt zijn eigen kleuren en materialen.
China spant natuurlijk de kroon met vooral ontzagwekkende draken van vele meters lang, die dikwijls in de lucht gehouden worden door series van wel tachtig hulpvliegers! Japanners gebruiken hun samoerai graag als onderwerp, terwijl de Fransen zelf de onvermijdelijke Johnny Halliday op het papier afbeelden, maar ook hoogvliegers als Alain Delon en Madonna en zelfs Clint Eastwood.
Dieren zijn er in soorten en maten in het museum van Nasser Volant. Vliegende kippen, vissen, pelikanen en adelaars, maar ook koeien, slangen, varkens en sprinkhanen.
Een groot deel van de collectie is niet te koop: Nasser en zijn familie deden er tientallen jaren over om de mooiste vliegers uit Peru (tere kleuren), Korea (heel rechtlijnig, hoe zou dat nou komen?), China (zo'n giga draak), Japan (masker) en God weet waar nog meer (hemel?) vandaan te halen.
Enfin, vijf foto's zeggen meer dan duizend woorden of een liedje van André Hazes. En een bezoek aan het museum zelf zegt weer meer dan vijf foto's. Op naar Bellevue dus en dan door naar Dijon!
www.nasservolant.com

maandag 3 september 2012

Marrakech ligt voortaan in Frankrijk

Het heeft even geduurd, maar Marrakech - het oude huis van buurman de boer - is klaar. Nu ja, bijna dan. Maar in ieder geval af genoeg voor de eerste huurders!
Eind januari 2011 - ruim een maand na het overlijden van Henri Boulle - kregen we de sleutel. Wat volgde waren maanden van puinruimen, vooral uit het oude knechtenhuis en de tuin. Alleen al de konijnenflats van de buurman leverden ruim een ton aan beton en staal op, dat in drie aanhangwagens naar de déchêtterie wordt gebracht (de grofvuil stortplaats dus).
Met hulp van Hans, Vester en Christianne werd vervolgens een doorbraak gemaakt tussen de woonkamer en de toenmalige slaapkamer (muurdikte: 60 cm), terwijl ook de plafonds in de tweede slaapkamer en de badkamer werden verwijderd. Daarna volgden de verrotte tussenvloer in de slaapkamer, de omtimmering van de zware eiken plafondbalken, oude deuren, kapotte ramen, alle elektra-leidingen, alle waterleidingen, kortom, het hele huis werd gestript.
Het opbouwen - de de bedrijven door, zoals dat altijd gaat - vergde nog veel meer tijd. Flexibele waterleiding vanuit de cave naar boven en door het hele huis aanleggen, elektra aanleggen in alle kamers (vanuit de sous-sol via de zolder naar de begane grond, om zo min mogelijk in het zicht te hebben), tegelvloeren laten aanleggen in wat de nieuwe keuken zou gaan worden, alles en dan ook werkelijk álles soppen en schuren en soppen en schilderen (Elly!), lambriseringen verplaatsen, badkamer bouwen, plafonds witten, zink knippen, toilet plaatsen, afvoeren maken, boiler installeren, enfin, noem het allemaal maar ok.
De afgelopen week, daags voor de komst van de eerste gasten (proefkonijnen), hebben we dan uiteindelijk de keuken geplaatst, het fornuis geïnstalleerd, allerlei haken en rails en toestanden opgehangen en tot slot de crémant opengetrokken! Nu ja, de foto's hieronder zeggen meer dan we kunnen vertellen...
Voorlopig zal Marrakech vooral een 'overloophuis' zijn van Maison Bellevue. Dat wil zeggen: als gasten van Bellevue zelf ook weer gasten willen vragen, kunnen die voortaan terecht in Marrakech. Zo heeft iedereen een beetje meer ruimte en privacy, terwijl je toch op dezelfde cour zit en ruimschoots met elkaar kunt optrekken.
Incidenteel zal het nieuwe huis ook wel apart verhuurd worden, maar dat gaat dan altijd in goed overleg met de gasten van zowel Marrakech als Maison Bellevue.
Overigens kunnen alle huizen (inclusief Maison Perdue) uiteraard ook gezamenlijk worden gehuurd door bijvoorbeeld een grote en volwassen familie, waarbij we maximaal aan 13 personen plaats kunnen bieden.
Enfin, de website is op het ogenblik under construction, maar daarop zal het in de toekomst allemaal haarfijn worden uitgelegd. Dus blijf af en toe eens kijken voor een (virtueel) bezoekje.
Enne... Als je echt naar ons toekomt onthoud dan goed: Marrakech ligt voortaan in Frankrijk...